dinsdag 8 mei 2012

Het gaat goed vandaag. De zindelijkheid lijkt er helemaal in te zitten. 
En sinds van de week kom ik weer eens aan mijn huishouden toe. Elke ochtend zet ik haar een tijdje om te rusten in de bench en kan ik even aan de slag. De eerste week ben je eigenlijk continu met haar bezig. Tot ze wat dominanter gaat worden en je gaat beseffen dat ze toch echt een hond is die onderaan in ons gezin staat. Hoe leuk en lief en gezellig ze ook is. En toen we dat door hadden (het is zo logisch, maar ja als je zo blij met haar bent, vergeet je het wel eens) En om je rust te bewaren als zo zo bazig, bijtend bezig is, je komt je eigen grenzen tegen. En voor ons is de oplossing haar en ons een time-out te geven door haar even in haar bench te zetten. En het lijkt te werken. Zoals de buuf van de week zei :  je zet haar voor straf in de bench, maar je straft haar niet in de bench. En daardoor blijft de bench veilig.

En nu ze weet dat ze het bijtend niet wint, lijkt het wel of ze het op een andere boeg gaat gooien. Wat kan ik allemaal vinden en kan ik er mee weg komen. Hoe lang duurt het voor ze het afpakken. En daar is ook weer de valkuil, soms vraag je je af wat ze nou weer heeft gevonden en als je haar trots met je tyrips doos ziet paraderen moet je eigenlijk ook wel even lachen, maar je blijft de baas en moet consequent blijven. Dus zorgen we weer dat wij het in handen krijgen zonder er een spelletje van te maken.

En zo houdt ze ons lekker bezig.

Maar wat voelde ik me vanochtend lekker toen ik met het wandelen geen 150 keer (toch Francisca), maar maar een paar keer hoefde te stoppen omdat ze dacht de leiding te kunnen nemen. En dat geeft een goed gevoel. Voor deze keer liep ze met mij mee. En het zou fijn zijn als dat de volgende wandeling ook zo gaat.